Comparative Study of the Principles of Liberal and Islamic Governance: With an Emphasis on the Judicial Governance (Pt. I)
Subject Areas : Judical GovernanceSeyyed Samsameddin Qavami 1 , Sayyed Nima Norouzi 2
1 - Director of the Islamic Management Jurisprudence Foundation and External Lecturer, Qom Seminary, Qom, Iran
2 - Department of Jurisprudence and Private Law, Faculty of Sciences and Knowledge, Al-Mustafa International University, Qom Seminary, Qom, Iran
Keywords: Islamic governance, liberal governance, social justice, "Kowsari" property, individual freedom,
Abstract :
Islamic and liberal governance are two distinct models of governance that manage and govern societies based on their specific principles. Liberal governance emphasizes individual freedom, private property, and free competition. However, in practice, it faces challenges such as social inequalities, the concentration of wealth in the hands of a few, and weaknesses in ensuring social justice. In contrast, Islamic governance emphasizes social justice, the equitable distribution of wealth, and social responsibility. In this model, property is recognized as a divine trust and should serve the public good. Islamic governance also emphasizes individual responsibility within a religious and ethical community framework and holds the state accountable for ensuring public welfare and reducing inequalities. This paper compares the principles of Islamic and liberal governance in areas such as justice, freedom, property, and governance, analyzing the strengths and weaknesses of each. Ultimately, it argues that Islamic governance can serve as an appropriate model for creating a just and sustainable society, replacing liberal governance.
قرآن کریم.
نهج البلاغه.
حکیم، سیدمحسن، ۱۳۳۶ق منهاج الصالحین، ج۲، نجف اشرف: مطبعة الغری،
حلبی، ابوالصلاح (1402 ق). الکافی فی الفقه. اصفهان، مکتبه امیرالمومنین A.
خراسانی تریییزی، یوسف. (1374). کلمیه جامعریه ییمس کاییمری نر مرنیای ییورا و مشروطه و مجلس یورای ملی و توافق مشیروطه بیا قیانون اسلامی: رسائل مشروطه. تهران: کویر.
خسروپناه، عبدالحسین (۱۳۹۵)، فلسفه شناخت، تحقیق و تدوین حسن پناهی آزاد، قم: نشر معارف.
خسروپناه، عبدالحسین و مهدی عاشوری (۱۳۹۴)، روششناسی علوم اجتماعی، تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
خسروپناه، عبدالحسین. (1390). کلام جدید با رویکرد اسلامی (چاپ دوم). قم: نشر معارف.
خسروپناه، عبدالحسین، پاسخ به اشکال آیةالله فاضل لنکرانی، 18:9:1397: ijtihadnet.ir.
خسروپناه، عبدالحسین؛ عاشوری، مهدی و عنابستانی، ابوالفضل (۱۳۹۲)، اندیشههای حکمی–اجتهادی شهید آیتالله محمدباقر صدر، تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
خلخالی، سید محمد مهدی موسوی (1425 ه ق)، الحاکمیة فی الإسلام، قم: مجمع اندیشه اسلامی.
خمینی، سید روحالله. (1372). شرح چهل حدیث. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
دوورژه، موریس (1354)، اصول علم سیاست، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران، امیرکبیر.
دهخدا، علیاکبر (1373)، لغتنامه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج 8.
راسخ، محمد. (1385). ویژگیهای ذاتی و عرضی قیانون. مجلیس و پژوهش, 13(51), 13–40.
راغب اصفهانی (1404 ق)، المفردات فی غریب القرآن، تهران، دفتر نشر کتاب.
رالز، جان (۱۳۹۳)، نظریهای در باب عدالت، ترجمه مرتضی نوری، تهران: نشر مرکز.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، ۱۳۹۰ق، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: مؤسسة اعلمی،.
صرامی، سیف الله، 1380، احکام حکومتی و مصلحت از دیدگاه فقه شیعه، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، نشر عبیر
کلینی، ابوجعفر محمد بن یعقوب، الکافی، قم، دار الحدیث، 1387 ش.
مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، ج 1–27، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
References
The Holy Qur’an.
Nahj al-Balāghah.
Ḥakīm, Sayyid Muḥsin (1336 AH). Minhāj al-Ṣāliḥīn, vol. 2. Najaf al-Ashraf: al-Gharī Press.
Ḥalabī, Abū al-Ṣalāḥ (1402 AH). al-Kāfī fī al-Fiqh. Isfahan: Amīr al-Muʾminīn Library.
Khorasānī Tabrīzī, Yūsuf (1374 SH). A Collection of Writings on the Concept of Freedom, Constitutionalism, the National Consultative Assembly, the Constitutional Agreement, and the Islamic Law: Treatises on Constitutionalism. Tehran: Kavir.
Khosropanah, ʿAbd al-Ḥusayn (2016). Philosophy of Knowledge. Research and compilation by Ḥasan Panāhī Āzād. Qom: Nashr-e Maʿāref.
Khosropanah, ʿAbd al-Ḥusayn, and Mahdī ʿĀshūrī (2015). Methodology of the Social Sciences. Tehran: Institute for Research in Wisdom and Philosophy of Iran.
Khosropanah, ʿAbd al-Ḥusayn (2011). New Theology with an Islamic Approach (2nd ed.). Qom: Nashr-e Maʿāref.
Khosropanah, ʿAbd al-Ḥusayn. Response to the Objection of Ayatollah Fazel Lankarani, 2018/09/18. ijtihadnet.ir.
Khosropanah, ʿAbd al-Ḥusayn; ʿĀshūrī, Mahdī; and ʿAnābestānī, Abū al-Faḍl (2013). Wisdom-Based and Ijtihād-Oriented Thought of Martyr Ayatollah Muhammad Bāqir al-Ṣadr. Tehran: Institute for Research in Wisdom and Philosophy of Iran.
Khalkhālī, Sayyid Muḥammad Mahdī Mūsavī (1425 AH). al-Ḥākimiyyah fī al-Islām. Qom: Islamic Thought Assembly.
Khomeini, Sayyid Rūḥollāh (1993). Commentary on Forty Hadith. Tehran: Institute for the Compilation and Publication of Imam Khomeini’s Works.
Duverger, Maurice (1975). Principles of Political Science. Trans. Abolfazl Qāḍī. Tehran: Amīr Kabīr.
Dehkhodā, ʿAlī-Akbar (1994). Dehkhodā Dictionary. Tehran: University of Tehran Press.
Rāzī, Muḥammad b. ʿUmar. al-Tafsīr al-Kabīr, vol. 8.
Rāsekh, Muḥammad (2006). “Intrinsic and Extrinsic Characteristics of Law.” Majlis and Research, 13(51), 13–40.
Rāghib al-Iṣfahānī (1404 AH). al-Mufradāt fī Gharīb al-Qurʾān. Tehran: Book Publishing Office.
Rawls, John (2014). A Theory of Justice. Trans. Morteżā Nūrī. Tehran: Nashr-e Markaz.
Ṭabāṭabāʾī, Sayyid Muḥammad Ḥusayn (1390 AH). al-Mīzān fī Tafsīr al-Qurʾān. Beirut: Aʿlamī Foundation.
Ṣarrāmī, Seyfollah (2001). Governmental Decrees and Public Interest from the Perspective of Shiʿi Jurisprudence. Tehran: Strategic Research Center of the Expediency Discernment Council; Nashr-e ʿAbīr.
Kulaynī, Abū Jaʿfar Muḥammad b. Yaʿqūb (2008). al-Kāfī. Qom: Dār al-Ḥadīth.
Makarem Shirazi, Naser, et al. Tafsīr-e Nemūneh, vols. 1–27. Tehran: Dār al-Kutub al-Islāmiyyah.